جدول جو
جدول جو

معنی قوامی رازی - جستجوی لغت در جدول جو

قوامی رازی
(قَ یِ)
از شاعران است. صاحب تذکرۀ هفت اقلیم در توصیف او شرحی نگاشته است. این ابیات بدو منسوب است:
مکن خضاب که پیری نهان نشاید کرد
برون پرده چنین باش کز درون حجاب
چو نور روز به از ظلمت شب است یقین
تو صبح شیب چرا شام میکنی بخضاب
بهوش باش که دمساز یار توست خرد
قدح مگیر که غماز راز توست شراب.
کمر بطاعت حق بند اگر چه سخت دلی
که در پرستش معبود کوه را کمر است
مباش غره به بستان بیزوال بهشت
از آن بترس که زندان جاودان سقر است.
(مجمع الفصحاء ج 1 صص 476- 477)
لغت نامه دهخدا

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما

(قَ یِ)
میر قوام الدین نصرالله. از شاعران است. وی کتابی نیز در طریقت تصنیف کرده و آن راجنون المجانین نام نهاد. کلمات بدیع و سخنان غریب درآن مندرج است. معاصر شاهرخ میرزا بود. ولادت او بسال 734 هجری قمری وفاتش بسال 830 هجری قمری اتفاق افتاد. محمد عوفی با او ملاقات کرده است. این رباعی از اوست:
آخر بکند فلک شمار من و تو
بازاندازد به حشر کار من و تو
هم پیش من و پیش تو آرد آن روز
کردار من و تو کردگار من و تو.
(ریاض العارفین صص 228- 229)
لغت نامه دهخدا
شیخ عبدالجبار بن عبداﷲ بن علی قاری رازی از اکابر علمای امامیه و فقیه ری بوده و از تلامذۀ شیخ طوسی متوفی در 460 هجری قمری و قاضی ابن البراج متوفی در 481 هجری قمری و شیخ سلار متوفی در 448 هجری قمری بشمار می رفته و تمامی مصنفات شیخ طوسی را از پیش خود خوانده و تمامی علما و اکابر زمان در حوزۀ درس او حاضر می شده اند و مصنفات بسیاری در فقه به عربی و پارسی داشته و همه آنها را شیخ ابوالفتوح رازی از خودش روایت میکنداما بنام هیچیک از آنها دست رس نیافت و تاریخ وفات صاحب ترجمه نیز بدست نیامد لکن از قرائن توان حدس زد که وی از رجال اواخر قرن پنجم بوده بلکه اوائل قرن ششم را نیز درک کرده است، (از ریحانه الادب ج 2 ص 61)
لغت نامه دهخدا
(عَ یِ قُ / قُمْمی)
ابن عبیدالله بن حسن بن حسین بن بابویه قمی رازی. محدث و حافظ و راوی و مورخ و فقیه بود. وی در سال 504 هجری قمری متولد شد و وفات او پس از سال 585 هجری قمری بوده است. او راست: 1- تاریخ مشایخ الشیعه و مصنفیهم. 2- کتاب الاربعین عن الاربعین من الاربعین فی فضائل امیرالمؤمنین علیه السلام. (از معجم المؤلفین)
لغت نامه دهخدا